Slot

Zoals de spanjaarden zeggen:

El Dolor es algo mas temporal

La Gloria es para siempre 

De pijn is slechts tijdelijk

De overwinning blijft voor altijd

Ook voor ons , na de zware tocht en de blessure van Dieke  , We hebben weer genoten . Als je met lotgenoten praat dan overheerst dit gevoel ook bij de anderen en men is de ontberingen snel vergeten . We hebben het gehaald zegt iedereen felicitaties over en weer en diverse anekdotes waarom gelachen kan worden komen ter sprake. Wat ons ook bij blijft zijn de vriendelijke mensen die we overal onderweg ontmoet hebben en de hulp die we gekregen hebben . De natuur was mooi en ook over het weer hebben we niet te klagen ondanks wat plensbuien onderweg . Het is jammer dat er een race om bedden in de albergues is ontstaan , want ook de eens zo rustige Via de la Plata komt meer en meer in trek bij de pelgrims en dat eist zijn tol . De infrastructuur en het aanbod van albergues is hier nog niet op berekend , hoewel er een aantal grotere albergues in aanbouw zijn . Wij hebben in ons eigen tempo gewandeld en zijn meerdere keren uitgeweken naar hostals , die buitengewoon schoon en netjes waren . Er is zoveel moois te zien dat wij meer tijd zouden moeten nemen om alles vast te leggen . Het waren weer vier onvergetelijke weken . Dieke heeft laten zien dat ze met wilskracht kan bereiken wat ze wil , de taaie rakker bleef maar doorlopen .
Wij bedanken iedereen voor jullie belangstelling , in het bijzonder Oscar die ons kwam halen en het einde van Portugal - Nederland miste .
En wat doen wij volgend jaar  ?????

De mensen die wij onderweg ontmoet hebben kwamen uit :
Nederland
Duitsland
Frankrijk
Italie
Spanje
Zwitserland
Oostenrijk
Ijsland
Engeland
Korea
Japan
Zuidafrika
Australie
Verenigde Staten 

Santiago en Finis (Einde) Terra (wereld ) Een einde en een nieuw begin .12 t/m 16 mei 2012

12 juni - Vandaag zoeken we een ander onderdak . Het pension waar we nu zijn heeft eigenlijk kamers voor studenten en voor een nacht is dat genoeg . We vinden een mooie kamer in hotel Pazos Alba met uitzicht op de kathedraal , we boeken 2 nachten maar besluiten om 5 nachten te blijven . Helga stuurt een sms met felicitaties en wil ons graag nog zien voor ze weer naar huis gaat . We gaan terug naar de Plaza Obradoiro om fotos te maken en de sfeer nog eens te proeven . Wanneer we door de stad lopen zien we de dames uit Zuid Afrika en José de Zwitser weer , pelgrims lopen af en aan het is erg druk . We maken een afspraak  met Martin en Walburga om een afscheidsborrel te drinken , maar om onbekende reden komen ze niet opdagen . Ook zijn ze telefonisch onbereikbaar , jammer .

13 juni – Na het ontbijt , laat voor ons doen , gaan we naar de immense kathedraal , op het plein staan soldaten met vaandels en een band . Om 12 uur begint de pelgrims mis en die willen we bijwonen , ook al zijn we niet katholiek . De kathedraal is ook de ontmoetings plaats van pelgrims .De soldaten komen ook binnen , later blijkt dat dit een herdenkingsdienst is , voor de gevallenen en gewonden . Het is een bijzondere gewaarwording , in het schip zitten de mensen die de mis bijwonen , en in de zuilengangen aan weerszijden lopen er gewoon mensen heen en weer en maken fotos .Een non zingt voor het begin van de dienst en de kardinaal heet iedereen welkom ongeacht het geloof . Hij noemt de nationaliteiten van alle pelgrims en vraagt elkaar de hand in vriendschap te reiken . We “treffen” het want het wierookvat wordt heen en weer geslingerd , dit gebeurt alleen bij speciale gelegenheden . Het is een spectaculaire vertoning  . Wanneer we ergens lunchen , zien we Helga plotseling weer , die is vandaag pas aangekomen .

Zie voor meer fotos webalbum Santiago en Finisterre   https://picasaweb.google.com/109341798506759944651/SantiagoEnFinisterre2012

14 juni – Lekker uitgeslapen , naar het toeristenburo en weer naar de kathedraal om nog meer fotos te maken en de crypte en het beeld van Santiago van dichtbij te bekijken als het niet druk is . Het beeld staat achter het altaar en de rugzijde wordt door de mensen aangeraakt . De kathedraal is zo overweldigend dat je er een paar dagen voor uit moet trekken om alles te kunnen zien .’s Middags zien we Helga nog op een terras , we praten gezellig nog wat bij , morgen vertrekt ze weer .  ‘ s Avonds zien we Renate plotseling , ze is weer terug uit Finisterra en zoekt de bushalte .

15 juni – Regen , een druilerige dag , morgen wordt beter weer voorspelt en dan willen we nog naar Finisterre met de bus . Als we schuilen voor de regen zien we de heer en mevrouw Vrieling uit Apeldoorn , die we kennen via het Genootschap van Sint Jacob , ze vertellen dat ze uit Lissabon zijn komen lopen . In een bar maken we een praatje met iemand uit Venlo die al zes jaar , iedere keer weer 3 maanden wandelt door Spanje hij  heeft alle Caminos gelopen .Ook bijzonder is het verhaal van Mousti een Marokkaanse jongen die in Hasselt woont . Hij wilde naar Santiago de Compostela lopen vanuit Nederland , maar wist niet dat er bepaalde routes voor bestaan , dus gewapend met 8 gedetailleerde kaarten en veel te veel bagage liep hij via kleine wegen naar het zuiden ,  totdat hij na drie weken regen van uitputting in een dorpje in Frankrijk instortte en 2 dagen in het ziekenhuis terecht kwam . Daar heeft men hem toen verteld dat hij 50 km van de officiele Sint Jacobs route af was en dat de route gemarkeerd is , en zo kwam hij in Santiago aan .




16 juni – Het is mooi weer , we nemen om 9 uur de bus naar Finisterre . De bus is vol , na een rit van ruim twee uur komen we aan . Eerst maar ontbijten , dan 3 km lopen naar de vuurtoren en de rotsen met uitzicht over de oceaan , daar waar de zon ondergaat . het is stralend zelfs warm weer . Het is gebruikelijk om hier iets persoonlijks te verbranden , ik heb niets bij me en mijn sokken mag ik niet verbranden van Dieke , zelf heeft ze nog een zakdoek dus die wordt opgeofferd . Daarna lopen we weer terug , op het strand zoeken we steentjes voor de kleintjes . Nog lunchen en luieren bij de haven . We nemen de bus terug . In Santiago nemen we een menu del dia in ons “ stamrestaurant “  Dakar en daarna is het bedtijd . Op de terugweg zien we Renate weer , we nemen afscheid van deze aardige dame . Ik zeg “ wiedersehen “  en zij antwoordt : op de camino is alles mogelijk .

17 juni - Bussen en vliegen
We pakken onze spullen in en nemen de bus naar het vliegveld ( 3 euro pp ongelooflijk !) Het vliegtuig heeft een half uur vertraging , dus we zullen wat later in Madrid aankomen  . Tijdens het wachten horen we een bekende stem roepen “hee holland “ en daar is Mousti weer , hij is nu pelgrim af en wil alleen nog maar genieten , met zijn beste vriendin gaat hij naar Mallorca , ze zijn een beetje zenuwachtig want ze hebben nog nooit gevlogen . Ik zeg dat hij onderweg niet uit moet stappen want op de wolken kun je niet lopen . In Madrid moet ons toestel bijna een uur wachten vanwege een storm boven Frankrijk , in Weeze komt Oscar ons ophalen en rond half twee zijn we weer thuis .

Dag 21 11 juni 2012 Ponte Ulla - Santiago 31 km

 
 De weergoden zijn ons niet gunstig gezind , we vertrekken met regen . Regenjacks aan en hoezen om de rugzak . Plensbuien onderweg en zonnige perioden . de kletsnatte broeken zijn zo droog wanneer de zon schijnt . We lopen op de vluchtstrook van de weg wanneer we het dorp uitgaan , de agenten in een  politieauto gebaren dat we aan de linkerzijde moeten lopen wat we normaal ook altijd doen . Het is een drukke weg en passerende voertuigen spetteren ons nat . Over en weer zien we Martin en Walburga. Onderweg nemen we een lunchpauze in een bar en de eigenaresse komt met gebak en lekkers bij de koffie . Toeterende autos moedigen ons aan . De binnenkomst in Santiago is een soort anticlimax eerst een heel eind door de moderne buitenwijken en dan omhoog naar de kathedraal . En daar sta je dan op het grote plein , Praza Obradoiro . De reis is ten einde , we hebben een dubbelgevoel enerzijds tevreden omdat we het gehaald hebben en anderzijds jammer dat het voorbij is . Toevallig zijn Martin en Walburga er ook , eerst samen op de foto en felicitaties over en weer . Dan op zoek naar onderdak en daarna eten . Het is druk in de stad . ¨s Avonds gaan we naar het pelgrimsburo om onze Compostelanas te halen ( de Getuigschriften) . Het thuisfront is op de hoogte gebracht dat we er zijn .

Dag 20 10 juni Silleda - Ponte Ulla 27 km

Vandaag vertrokken met een miezerig buitje , dus de regenjacks aan er waait nog een stevig windje . Het is nog niet druk onderweg , want het is zondag en de mensen slapen uit . De temperatuur is behaaglijk en geen pelgrim te zien . De omgeving is mooi , licht golvende groene heuvels wijngaarden en veldbloemen . Er zijn veel eucalyptusbomen die zijn aangeplant om in de behoefte aan hout te voorzien . Onderweg komen we door verschillende dorpen met cafes (bars) waar we onze dorst en trek kunnen stillen , grote bocadillos (broodjes) . Ik zeg tegen Dieke ik heb voldoende voorraad bij me voor een expeditie naar Afrika ik lijk wel gek . Maar de broodjes kaas en chorizo zijn zo verleidelijk en lekker dat we ze niet kunnen weerstaan , onze voorraad sinaasappels en appels eten we straks wel op . We vinden een hostal in Ponte Ulla  aan de oude Romeinse brug , ´s avonds worden we verwend door de bazin met een heerlijke maaltijd , ja en weer een fles wijn voor mij !

Dag 19 9 juni Lalin - Silleda 15,7 km

Vanmorgen om 8 uur hetzelfde ritueel , maar deze keer naar Lalin . Het was fris dus de windstoppers maar weer aan , door het lopen warm geworden de windstoppers weer uit . De weg gaat heuvel op en af , Martin loopt vandaag alleen want Walburga heeft een dikke enkel en kan vandaag niet lopen . Geen bijzondere dingen onderweg gezien . We hebben een mooi zonnig uitzicht vanuit onze kamer , maar het weerbericht luidt regen voor morgen . ´s Avonds lekker paella gegeten .

Dag 18 8 juni Castro Dozon- Lalin 18 km

Zoals afgesproken kwam de taxi ons ophalen , om 8 uur na het ontbijt . Hij bracht ons , Martin en Walburga  naar de albergue in Castro Dozon . Vandaar wandelden we terug naar Lalin , langs de autoweg die gelukkig wat minder druk was . We hebben nog een nederlander ontmoet die samen met zijn vrouw en zoon en hond op weg zijn naar Santiago , De hond is door een teek gebeten en er bijna aan dood gegaan , binnen 4 dagen kreeg het dier zodanige bloedarmoede en verlies aan gewicht dat hij niet meer kon lopen gelukkig heeft een dierenarts hem kunnen behandelen , maar nu is hij na een half uurtje lopen uitgeput . De man en vrouw lopen om de beurt en om de beurt nemen ze de hond mee in de bus . In nederland worden mensen al gewaarschuwd voor de teken in frankrijk en spanje en de middelen die er in nederland gegeven worden helpen blijkbaar niet . Het landschap in Galicie is groener dan elders , maar dat komt omdat het hier ook vaker regent . Kenmerkend zijn de vele moestuintjes die op primitieve wijze bewerkt worden door oudere mensen , beelden die ons eraan herinneren hoe het vroeger bij ons was .

Dag 17 7 juni Cea - Castro Dozon 19,1 km

Na een ontbijt in de bar Sol y Luna vertelde de eigenaar mij dat vanwege de overvloedige regenval de weg naar het klooster Oseira moeilijk begaanbaar was . We gingen dus rechtstreeks naar Castro-Dozon . Het was bewolkt en koud , voor het  eerst de Windstoppers aan , onderweg nog een regenbui meer niet .In Castro Dozon bleek de albergue te bestaan uit twee grote containers met elk 7 stapelbedden gelegen bij het zwembad . De hospitalero kwam ons te hulp en belde naar een hostal 20 km verder en men kwam ons met een taxi halen , een duits stel had hetzelfde idee , dus hop naar Silleda .Morgenvroeg brengen ze ons weer naar de plaats waar ze ons opgehaald hebben , want we willen wel blijven lopen . Leuke kamer met mooi uitzicht en prima menu del peregrino . 

Het verbruik van Dieke is nu 2 op 1 en geen wegenbelasting . Maar het gaat steeds beter met haar knie

dag 16 6 juni Ourense - Cea bus

Vandaag nemen wij de bus naar Cea , alles leek goed te gaan haha dus niet . Bij deze bus moet je op een knopje drukken wanneer je uit wil stappen (nieuw) . De chauffeur reed dus Cea voorbij en wij konden 4 km teruglopen . Daarna kwamen wij als eerste bij de "wunderschöne " albergue vlgs ons routeboekje , nicht so wunderschön dus vuile kussens en matrassen , hoewel wij een soort hoes kregen om erover heen te trekken , 3 wcs en 4 douches zonder deuren voor 40 personen maar goed het gebouw was wel mooi , uit oude granieten blokken opgetrokken . Cea is een heel oud en schilderachtig dorp . Verbazingwekkend dat sommige oude huizen nog bewoond worden . De mensen zijn erg vriendelijk . 's Avonds in een restaurant/broodwinkel een pelgrimsmenu gegeten , het eten was weer overvloedig en lekker , Dieke drinkt alleen water en krijgt dus een grote fles en ik , ja, een fles rode wijn ! Niet te geloven dat ze het voor zoń beetje geld kunnen doen De bediening was primitief maar wel leuk .

Dag 15 5 juni rustdag

Vandaag na het ontbijt eerst naar Het touristen buro voor wat nadere informatie . Daarna naar een internet cafe om online in te checken en onze tickets te printen . In ons hostal blijkt een duits echtpaar te verblijven die wij al eerder ontmoet hebben , mevrouw blijkt ook een smak gemaakt te hebben net als Dieke vorig jaar en is  geblesseerd ze blijven hier nog twee dagen . Toen we teruggingen naar ons hostal zagen we Helga uit Hamburg op de trap zitten , ze was zeer verbaasd ons weer te zien en wij haar ook . Samen met ons vorig jaar tot Salamanca gelopen en dit jaar weer in Salamanca begonnen , wat een toeval . We hebben ons afgevraagd of we haar weer tegen zouden komen en zowaar .Maar ook " speedy " Helga heeft problemen een peesontsteking in haar voet . Het is opvallend hoeveel mensen geblesseerd raken . Na de monumenten van Ourense gezien en gefotograveerd te hebben terug . Een lekker menu de peregrino en naar bed .

4 juni dag 14 Ourense 28.6 km

Na een onrustige nacht om half zeven vertrokken . Er zijn mensen die al om half vier beginnen , ze rennen met en lamp op het hun hoofd , als het ware naar de volgende albergue om een plaats te bemachtigen , iedereen klaagt erover en toch doen er velen aan mee , hiermee gaat een stuk traditie verloren , alleen de Spanjaarden maken zich er niet zo druk om die kunnen nog ontspannen lopen , ze zien  wel . Na 3 km dronken we koffie in een bar , en andere peregrinos hadden hetzelfde idee , de enige bardame heeft het druk met deze 

onverwachte gasten  . We lopen verder en worden ingehaald door een tweetal uit Pamplona en San Sebastian , die zeggen niet ¨Buen Camino ¨ maar Mucho Buen Camino en lang leve de zon , vrolijk lachend  lopen ze verder . Een vrolijk viertal zien we over en weer , ze stoppen onderweg in ieder dorp bij een bar om een pilsje te drinken en praten met jan en alleman .Iedere keer is het Hola , buen camino . Het is inmiddels bloedheet geworden , en ook wij stoppen regematig om even bij te komen 

In Ourense aangekomen vraag ik bij verscheidene restaurants naar een hostal , maar die zijn er alleen in het centrum , wat een gedoe voor zo`n grote plaats. Opeens zien we Renate , als een reddende engel , ze heeft in de volle albergue nog een plaats kunnen vinden en heeft een kaart meegekregen waarop hostals zijn aangegeven . Ze loopt met ons mee en blijft even wachten of  de kamer ons bevalt , we drinken samen nog wat . daarna gaat ze weer . Morgen loopt ze verder naar Cea . De etappe vandaag was langer dan gepland en aangegeven , maar zoals eerder vermeld

 kloppen de afstanden in het boekje niet , ook anderen hebben dit probleem

3 juni zondag dag 13 Xunqueira de Ambia 10 km

 Vandaag na een lekker ontbijt met mooi weer vertrokken voor een wandeling naar Xunqueira om aansluiting te vinden met de Camino . Er lopen her en der groepjes mensen te wandelen op deze mooie zondagmorgen , iedereen groet en wenst ons Buen Camino . Een vrouw spreekt ons aan en vraagt waar wij vandaan komen , Holland zeg ik , ze kijkt ons peinzend aan en zegt , ja Dieke wel , maar ik ergens anders vandaan , Azie zegt zij en wijst naar mijn ogen .
.

 Na een leuk gesprek gaan wij verder . In de albergue aangekomen ontmoetten wij een duitse , Renate , een hele aardige dame , wij zien elkaar over en weer tijdens de volgende etappes . `s Middags is de albergue vol ( 24 pl ) en een zestal mannen en drie vrouwen worden doorgestuurd naar de sporthal waar zij op matrassen kunnen slapen . Er is onvoldoende warm water , en mensen schreeuwen in de douches wanneer ze koud water over zich heen krijgen . `s Avonds heerlijk gegeten bij bar BeJe , menu del peregrino , lekker en overvloedig Dieke en ik verbazen ons iedere keer over de prijzen die zo laag zijn , hoe kunnen ze het ervoor doen . Om 20,45 u naar bed ..

schoon en netjes , alleen slapen en verder niets .

Koude douche

2 Juni dag 12 Allariz met de bus

 Vandaag hebben we 2 kilometer naar de bushalte gelopen , de bus gaat maar een keer per dag , en wel om 14.45 u  Dus het was lang wachten , in een nabij gelegen wegrestaurant de tijd doorgebracht met koffie en lunch . In Allariz aangekomen mooi hostal en aardige mensen .  De eigenaar vetelde ons in redelijk goed Engels dat er `s avonds om 20.30u een soort San Fermin fiesta was ( Fiesta do boy ) een stier zou loslopen door een afgebakend parcours .

De fanfare met veel tromgeroffel liep 3 maal voorbij , mensen hadden rode 
 halsdoeken om , kortom een carnaval . er kwam een vrachtwagen met 1 stier , een aantal mannen hielden de stier vast met lange touwen en de rest rende gillend vooruit , de stier sprong een keer en bleef op het trottoir staan om zich heen kijkend alsof hij zich afvroeg wat de bedoeling was , en de mannen trokken weer aan de touwen en hup daar ging het hele spektakel , de regen kwam met bakken uit de hemel , maar iedereen had dolle pret .

1 Juni dag 11 Rustdag Puebla de Sanabria

 Vandaag hebben wij een rustdag in de albergue . Die is schoon en netjes . 's Middags zien we meerdere geblesseerde mede wandelaars binnen komen het was weer een moeilijke etappe vertellen ze ons . Ze vragen ook hoe het met Dieke gaat .
Ik maak vandaag een  grote witte bonenschotel met tomaat en chorizo en een fles rode wijn .
Antoinet een nederlandse drinkt een glaasje mee. 's Avonds dreigt een onweersbuitje .

31 mei dag 10 Rio Negro del Puente - Puebla de Sanabria

Vanmorgen stonden we op en Dieke kon amper lopen , ze strompelt naar de bar Palacio , om te ontbijten . Ik vraag of er een bus naar het volgende dorp gaat waar een artsenpost is , nada bus . De senora probeert een taxi te regelen maar ook tevergeefs . We worden bemoederd door Manuela , maar we hebben geluk , vandaag houdt de arts uit een naburig dorp  spreekuur in Rio Negro . Manuela regelt het een en ander en om 11 uur worden we als eerste geholpen , ondanks een volle wachtkamer  Dieke wordt onderzocht door de dokter en die concludeert een overbelaste spier in haar rechterknie , ze krijgt pillen en mag een paar dagen niet lopen . Kosten nada , we bedanken de dokter en Dieke en ik hobbelen terug naar de bar. Manuela heeft haar zoon gebeld en die brengt ons naar het volgende dorp , dat groter is , waar we de bus kunnen nemen naar Puebla de Sanabria. Ongelooflijk wat heeft dat oude mensje zich voor ons uitgesloofd . 
Daar aangekomen heb ik de Albergue Touristico gebeld en verteld dat wij bij de bushalte staan even later komt een senora de hoek om en roept "Gerbert" . Dieke is verbaasd en denkt dat ik hier ook bekend ben . Ze belde haar man en die komt ons halen , omdat Dieke niet kan lopen en brengt ons met de auto naar de albergue .

30 mei dag 9 Rio Negro del Puente 31,2 km

 Vandaag een lange etappe voor de boeg . Na het ontbijt vertrokken we , in Santa Marta het oudste beeldje van Santiago als pelgrim , in het portaal van de kerk gefotografeerd . De route gaat door een bosrijk gebied , na 11 km in een dorpje in een bar ( cafe) koffie gedronken , Dieke loopt wat moeilijk , maar wil doorgaan . Het wordt weer warm en het pad gaat heuvel op en af .

 Viburnum

We komen alweer bij een stuwmeer eerst heuvel op en dan weer af , kiezels en asfalt . Boven op de stuwdam zien we Hertmut   weer met zijn partner ze zitten in de schaduw van een huisje.
 De natuur is prachtig hier , we rusten even in de schaduw van een paar bomen , Dieke krijgt meer last , maar koppig als ze is wil ze door blijven lopen .

Na ettelijke kilometers zien we een bordje met een tekening van een kopje koffie . In een bijna verlaten dorp waar niets is komt een auto ons tegemoet een man spreekt ons aan en zegt dat in het laatste huis koffie te krijgen is . het blijkt een Zuidafrikaan te zijn die wat nederlands spreekt . Met zijn gezin heeft hij zich hier gevestigd , van een bouwval heeft hij een aardig huisje gemaakt , een mini albergue met vier bedden . Hij biedt vermoeide reizigers gratis koffie of thee aan . Een welkome onderbreking en even een rustpunt . Vandaag heeft hij veel mensen voorbij zien komen .

 Na nog een lange weg over een kiezelpad gegaan te zijn komen we rond 5 uur in Rio Negro del Puente aan een dorp met een lange naam , geen winkel en 400 inwoners . Bij de bar Palacio waarvan de eigenaar ook de Albergue beheert kunnen we bij Manuela ( 80) de moeder van de eigenaar een kamer huren . de albergue is vol . We hebben het hele huis tot onze beschikking , mevrouw woont in de kamers boven de bar.We hebben een schone nette kamer . ´s Avonds eten we menu del dia heerlijk en overvloedig . Het was een hete en moeilijke dag .